Dünyamıza Hoş geldin Mete!

İnsan yazdıkça yazası geliyor, yazmadıkça da yazacak bir şey bulamıyor ya da yazmaya değer...Şöyle bir baktım da upuzuuuuun bir aradan sonra tekrar yazıyorum. Ama yazmaya gerçekten değer çok güzel minicik bir melek için...halasının kuzusu canım yeğenim, Diloş'umun kardeşi Mete. 18 Ocak itibariyle dünyaya ve bizlere merhaba dedi. Elifem bir doğurdu, biz dışarıda dokuz! Aldık verdik, voltalar attık, dualar ettik sonunda ilk çığlıklarını duyduk. Her ikisi de gayet sağlıklı çok şükür. Minicik, yumuşacık, pespembe bir kuzu, halasının kuzusu.

Kendi kızımın doğumunda yaşayamadığım bir çok şeyi yeğenimin doğumunda tattım. Ben içerideyken dışarıda beni bekleyen ailemin nasıl ömründen ömür gittiğini, büyük bir kalp çarpıntısıyla beklediklerini... sonra bebişin ilk muayenesini - yıkanmasını... bunların hiçbirini görememiştim kızım doğduğunda ama şimdi heyecanla her anı izleyip ölümsüzleştirmek için bol bol resmini - videosunu çektim. Benimle birlikte bu heyecanı yaşayan insanların gözlerindeki o mutluluğu sevinci gördüm, paylaştım, sarıldım. Özellikle de abimin yaşadığı stres ve heyecanı görüp ilk kez baba oluşunun mutluluğunu paylaşmak...Arif gözümün önüne geldi. Kim bilir o nasıl beklemişti bizi heyecanla, ne hissetmişti kızını ilk gördüğünde... Duygulandım, duygulandım...

İnsan ne çabuk unutuyor, ne kadar hızlı geçiyor zaman. Hem Dila'nın doğumu daha dünmüş gibiyken hem de bir o kadar uzak geliyor. Kucağıma alınca minik Mete'yi ne kadar küçük ve savunmasız olduklarını hatırladım tekrar. Sahi Dila da bu kadar küçük müydü? Evet. Daha 3,5 sene bile geçmemiş olmasına rağmen sanki hiç bebek olmamış gibi geldi bana. Ne tuhaf! İnsan ilkinde acemilikle sarhoşlukla ne derseniz deyin anlamıyormuş bir çok şeyi. Mesela şimdiki aklımla ve tecrübemle daha çok o anlarının keyfini çıkarırdım diyorum. Kısmetse ikinciye artık ;)

Metemizin aramıza katılmasıyla beraber bir şeyi daha fark ettim. Benim kızım büyümüş, bildiğin abla olmuş artık. Ben hala onu bebek görürken gözümde, o minicik masum bebeğin yanında benim kızım abla havalarına girip bu rolü fazlasıyla benimsemiş de ben fark etmemişim. Belki gerçekten o olgunluk üzerine oturdu belki de bu sadece geçici bir şey. Dilerim aynı ilgi sevgi ve heyecanı kısmetse ve Allah'ım nasip ederse kendi kardeşine de gösterir vakti zamanı geldiğinde. Ne diyelim hakkımızda hayırlısı... ;)