Son yazımın üzerinden tam 3,5 sene geçmiş. Neler neler oldu, köprünün altından ne sular aktı, neredeydik nereye geldik?
İlk göz ağrım Diloşum haftaya 12ye girecek, küçümenim Duruliçem bu ay 8 yaşına bastı. Biri 7 diğeri 3. sınıf oldular bu sene. Diloşum burslu olarak Doğa Kolejinde okuyor şimdi, Duruliçem ablasının gittiği ilkokula devam ediyor. Öğretmeni Hatice Hanım idealimdeki öğretmen figürü adeta, öyle tatlı öyle cana yakın öyle naif…
Bu arada Dila yaklaşık 4 yıldır Bilsem’li. Her ne kadar ayak sürüyerek ve söylene söylene devam etse de liseden mezun olana kadar buradaki eğitimine de devam edecek. 2. sınıfta Üsküdar Çocuk Üniversitesinin üstün zekalı çocuklar için eğitim verdiği okulu kazanıp 2 sene burada eğitim aldı ancak sonraki yıl Bilsem’i de kazanınca birinde devam etmenin doğru olacağına karar verip Çocuk Üniversitesi ile yollarımızı ayırmak zorunda kaldık.
2020’nin Mart ayında tüm dünyayla birlikte ülkemizde de patlayan koronavirüs salgını sebebiyle çocuklar maalesef 2 sene kadar okullarından öğretmenlerinden ve arkadaşlarından ayrı kalmak durumunda kaldılar. Salgın hala devam ediyor olmasına rağmen artık üzerinden geçen 3 yılın ardından insanlarca etkisini kaybetti, bu günlerde hayat normal akışında devam ediyor. Umarım kışa tekrar yoğun bakımlar dolmaz.
Pandeminin ilk başladığı zamanda Duru kuşum 1. sınıfa başlayacaktı. Hiçbir şey bilmeyen mini mini birlere alfabeyi okumayı yazmayı toplamayı çıkarmayı öğretmek ne zormuş meğer. Hemen her Veli aynı zamanda çocuğunun ilk öğretmeni oldu o yıl. Gerçekten çok zorlu bir yıldı hepimiz için. Sevdiklerimize dokunmadan günler haftalar aylar geçirdik onların iyiliği için. Umarım o zor günler tamamen geride kalmıştır.
Gerçi geçen seneden beri ülkece içinde olduğumuz ekonomik buhran pandemiden daha çok yara verdi hepimize. Güzel günleri düşledikçe geçmişe dönüp hüzünlenir olduk maalesef. Hepimizin hakkımızda hayırlısı olsun, çünkü bunları yaşamayı haketmiyoruz!
3 sene kadar önce eğitimini almaya başladığım Takı Tasarımı sevdam hobi olmaktan öteye geçti ve tasarladığım takıları önce çevreme sonra internetten ve mağazadan satmaya başladım. Hedefim kendi markamı oluşturup tanınırlığını artırıp yurtdışına da satış yapmak. Takı Tasarımı eğitimlerime devam edip meslek edindirme kurslarında öğretmenlik yapmak gibi bir niyetim de var ama bakalım hayırlısı…
Geçtiğimiz 3,5 senede acısıyla tatlısıyla bir çok şey yaşadık…belli başlı aklıma gelenleri yazdım zaten. Ama en önemlisi ve üzücüsü tonton dedemi kaybetmekti… Öyle cana yakın öyle hayat doluydu ki… bir anda öyle hızlı yıldız gibi…kayıp gitti aramızdan. 100e 1 kalmışken, kendi deyimiyle dalya diyemeden apar topar giden 99luk delikanlı. Kavuştu mu bilmem meleğine? Ama onu çok özlüyorum orası kesin…
