Hani klasikleşmiş bir soru vardır küçük çocuklara sorulan. Muhtemelen hepimize sorulmuştur küçükken. "Büyüyünce ne olmak istersin?" Verilen cevaplar çocuğun hayal gücüyle sınırlı olunca ve bu küçük afacanların hayal gücü de sınırsız olunca ortaya gerçekten ilginç cevaplar çıkıyor. Ne bileyim bizim zamanımızda verilen cevaplar daha bir klişeydi sanki. Doktor, öğretmen, mühendis v.s... hadi bilemedin astronot, veteriner, itfaiyeci, polis... Bizim zamanımızda çocuk olmak gerçekten saflıktı sanırım, bu zamane afacanlarına göre hayli safmışız.
Mesela bizim küçük afacan bu aralar büyüyünce ne olacağına takmış durumda. Bize büyüklerimiz sorardı bu soruyu, şimdi devir tersten; hanımefendi bize soruyor "Büyüyünce Ne Olduğumu Düşün Anne!" diye. Bu sorunun sorulma sıklığı tuvalet ziyaretlerimizle doğru orantılı. Evet yanlış duymadınız! ;) Biz ne zaman tuvalete gidip otursak bu bekleme anlarını ne olacağımızı düşünerek geçiriyoruz. :)) Hal böyle olunca "Türkün aklına ya kaçarken, ya .....ken..." sözünden hareketle bulduğumuz cevapların doğruluğundan epey kuşkulu oluyorum. Yani bu poktan işler sırasında bulunan işlerden ne hayır gelir dimi ama?!? :S
Ama öyle böyle değil. Her mesleği beğenmiyoruz. Kız şeyi olacakmış muhakkak. Balerin bir numaramız. Sonra şarkıcı, resimci (ressam oluyor), kitapçı ( yazar oluyor), arabacı (şoför oluyor), sürprizci (çocuklara sürpriz satıyormuş efenim), gözlükçü, ahçı, telefoncu, kulakçı (kulakları iyileştiriyormuş) gözcü (söylemeye gerek yok ) araba tamircisi , Evim Şahaneci ( bu da mimar oluyor efenim) Kanal D'de deki programı seyredenler bilirler, bizimki de babasının izinden gidecek sanırım. Yani akla hayale gelmeyecek yeni meslek dalları yarattık. Hadi bakalım hayırlısı.
Sanırım bu konuda yazılmış bir kitap alsak iyi olacak. İş Bankası yayınlarının "Büyüyünce Ne Olsam" kitabı başlamak için uygun gibi gözüküyor.
