Nedir Bu 2 Yaş Sendromu???

Çocuğu olan herkes gibi epeydir kulağıma çalınan ve ebeveynlerin ortak sorunu haline gelen "2 Yaş Sendromu"nu araştırırken aşağıdaki yazıyı buldum ve noktasına virgülüne dokunmadan sizlerle paylaşmak istedim. Malum herkes bu süreçlerden geçiyor, önemli olan nasıl geçtiği.

İşin ilginç yanı maddeleri okurken bizim sıpa daha 16 aylık olmasına rağmen davranışlardaki benzerlik dikkatimi çekti. Nedenleri kısmında kendime de pay çıkardım :@ Siz de aynı durumları yaşıyor musunuz ve neler yapıyorsunuz? Paylaşmak güzeldir ;)

Eyvah Çocuğum 2 Yaşında!


Nedir bu 2 yaş sendromu? Bu öfke nöbetleri, benmerkezcilik geçecek mi? Peki, neler yapmanız gerekiyor?

Çocuğunuz artık bebeklik döneminden çıktı, büyüdüğünü ve bağımsız hareket edebildiğini görüyorsunuz. Artık sizinle uyumlu olma ve sözünüzü dinleme zamanının geldiğini düşünüyorsunuz belki ama o, henüz buna hazır değil çünkü 2 yaşında!



18-36 aylar arasında çocuğunuzun davranışlarında her zamankinden farklı şeyler gözlemliyorsanız, bu tutumlar inatçılık, istediğini elde etme, etmeyince ağlama krizleri, huysuzluk, uyumsuzluk ise çocuğunuz büyük ihtimalle 2 yaş sendromuna tutulmuş demektir. Ama korkmayın, bu sadece sizin başınıza gelen bir durum değil, bir hastalık hiç değil. Sadece, çocuğun gelişimsel dönemlerinden biri maalesef...


Nedir bu 2 yaş sendromu?

Çocukların kendilerinin bir birey olduğunu hissetmeye, kişiliklerinin oluşmaya, istediklerini nasıl yaptıracaklarını öğrenmeye başladıkları, ancak anne-babaları oldukça zorlayan, çocuğun gelişim dönemlerinden en önemlilerinden biridir. Erken ergenlik ya da çocuk negativizmi olarak da bilinir. Bu dönemde, her çocuk aynı şekilde etkilenmez. Çünkü bu konuda ailenin çocuğa yaklaşımı ve çocuğun kişilik yapısı da oldukça etkilidir.

Bu dönemin 2 yaş sendromu olarak adlandırılmasındaki neden ise, çocuğun kendini ve çevresini keşfetme çabaları karşısında ailenin davranışları sebebiyle sık sık ebeveynler ve çocuk arasında çatışmaların yaşanmasıdır.





2 Yaş Sendromu Davranışları

İsteklerini konuşarak değil, ağlayarak belirtme
Her şeye itiraz etme, yapmam, gelmem, yemem gibi olumsuz cevaplar verme
Anne – baba başta olmak üzere yakın çevresi ile aşırı inatlaşma
İştah kesilmesi
Gereksiz bağırmalar
İstekleri yapılmadığında oyuncakları fırlatma, başını yere, duvara vurma ya da anne-babaya vurma
Sık sık öfke nöbetleri geçirme

Hangi durumlar bu problemin yaşanmasında daha etken rol oynar?


Anne ve babanın engelleyici ve aşırı koruyucu davranışları; “Aman, dikkat kırarsın!”, Aman, dikkat dökersin!” gibi söylemler
Kardeşler arasındaki kıskançlık
Temizlik konusundaki ısrarcılık
Tuvalet eğitimi
Herhangi bir konuda engellenme
Aile içindeki anne ve babanın birbirine şiddet uygulaması
Yiyecek ve içecekler konusunda anne ve babanın ısrarcı tutumu.
Çocuğun gün içerisinde enerjisini harcayamaması
Anne ve babanın yeterince ilgilenmemesi de çocuğu ilgi çekmeye zorlayarak inatçı tavırlar sergilemesinde sebep olabilir.

Anne – babaların yapması gerekenler

Çocuk gelişim uzmanı Mine Akkaya bu durumda anne - babaların yapması gerekenler için şu tavsiyelerde bulunuyor.
Çocuğunuza karşı mümkün olduğunca sabırlı ve şevkatli olun.
Çocuğunuzla kaliteli zaman geçirin. 30 dakikanız varsa sadece onunla ilgilenip bir aktivite de bulunun. Parka gidin, resim yapın, kitap okuyun ama o sırada başka bir şeyle ilgilenmeyin.
Onun anlatmak istediklerini dinlemeye geçtiğinizde onun boy seviyesine inin, göz kontağı kurun.
Çocuğunuza karşı davranışlarda tutarlı olun. Sizin “hayır” dediğinize, baba da “hayır” demeli. Büyük anne ve büyük babalar da bu konuda tutarlı olmalılar. Her şartta tutarlı davranmak şart.





Çocuğunuza seçme şansı sunun. İster yemek konusunda, ister bir yere gitme konusunda daima ona 2 seçenek sunun. Sizin seçtiğiniz ve olabilecek seçeneklerden bir tanesini o seçsin ve rahatlasın
İstediğini yaptırma, tutturma ve öfke nöbetlerinde onunla ilgilenmeyin. İlgilenmek, konuşmak, ilgi olarak algılanır. Onun yerine başka bir şeyle ilgilenin. O sustuğunda kucağınıza alıp onu kucaklayın.
Çocuğunuza kendi kendine başarabileceği şeyler konusunda destek verin. Örneğin, kendi kendine yemek yemesi, bir yere tırmanması ya da yatağını toplaması gibi.

Kaynak : http://www.womenist.net

 Tweetle